Bisehap günlere uyanmış kuşlar gibi,
Gizlenecek kapı bulamıyoruz şimdi.
Gönül çekici kenarların kaybolması bilip,
Güneşin değmedi noktalarında aksisin şimdi gibi.
Değer ve meziyet uçlarına kapılıp giderken sen,
Kör olmuş kalbine dokunamayan ben,
Yok olan boğulmalarda boğulma zamanı şimdi,
Onlarla birlikte sevgide yok olur belki.
İdrak edemediğin kişilerin acısında mı kaybolan?
Yoksa huzursuz yollarda yolunu kaybedenler gibi mi?
Senin nasıl olduğun uçsuz bir deniz sanki,
Tanımlanamayan kelimelerin kaybolduğu yerdesin şimdi.
Yeni bir cümle çıkarmıyor bu kelimeler, harfler,
Seni yazmam imkansız sana dokunmayan ellerle.
Kainat köreltiyor sana olan hissizliğimi,
Git gide gökyüzü, içimdeki sen gibi.
Maziperest gibiyim son iki arşivim, bulunmayan devası,
İleriye yönelik sarılmıyorlar.
Sessizce ağlayan ve kanayan bir duvar,
Bu duvar hissiz, solgun ve çalıştırıcı,
Benden uzak ve sessiz ağlamakla meşgul.
İstekleri üzerine dünya ve hislerimin,
Senden öteye çizemediğim bir yol gözlerin.
Düğüm düğümü, sıkı sıkı aklımın içindesin,
Hala dönüyor beynimde musir direncin.
