Ne kadar bağımsız ve bir o kadar asi dünyaya kumdan kaleler dikip gölgesinden bile korkmuşsunuz.
Sağ kalmayan gönlümüzün uçurumlarına birer saksı yasız dayanak olsunlar diye'
Hür bir vatanın evlatları gibi çiçekleri nasıl biriktiriyorsunuz sizinle. Sessizliğe, ve bir o kadar sevgisizliğe.
Çözülmüş bir gönül bağının hüznüyle dayanak olmaya çalışan huysuz kalplerin sahibiyiz biz,
Ölüm ve acılara çatmış gitmiş yüreğimiz.
Ve biz seninle,
Dikensizlerin susuz misafir gibiyiz.
Benim gövdem asırlar boyu sevme kaynağıyken yüreğine,
Benim her asrım cevapsız sorulara mühürlenmiş.
Ulaşamadan eşyalara takılan kalıp, huysuz saksılara boyun eğmiş.
Bir yaprağı örteceğim hayatın sorulu raflarına,
Sana, bana ve tozlu raflara.
Bu sorulardan anlayan nemli bir yaprak.
Hiçbir yasal sonuç bırakmamışsa cevaplarıma sorularıma,
Sözlerini asi veren saksıları omuz anlayışını seyredelim, tozlu raflarda.
