Kanatları yara sevgi almış uçurtmalarını,
Sevgiyle onaran süvariler büyütüyorum içimde,
İçimizde.
Dört nala koşanlar yüklenecek omuzlarına sevda bağlarını,
Ya dağlarını hissizlikle koparacaklar.
Dünyadan, yeşil vadilerin yeşertmiş olduğu çoğulluğundan sıyrılıp geliyorum sana.
Sana ve ülkeme dair tüm yeşillikleri büyütüyorum zannımca.
Uçsuz bucaksız tepelerin onarılması gereken boyunlarında,
Bir darağacının oluşturduğu hissizlik çukurunda.
Tepelerin gönlünü bitirmeya adım atan sevdasal kısıtlamalarda,
Şen ve şakrak çocukları büyüttük bizim umarsızca.
Umursamaz çırpınışların geçmiş geçmiş anılarında,
Anıları sıyırıp çiçeklere sakladık saksıların koynuna.
Gün ağarıp devletler çökmeye başlaca da,
Sistem tüketimi olan hayatlar sürüdük parmaklarımızda.
Parmaklarımızdan dizelere süzülen mürekkepler gelince,
Seni, sana ve bana yazdık kahrolmamış sevdalara.
Ve bir ton ayrılığa.
Ayrılık dediysem kendinden kopanlara,
Ve birçoğunu koparırcasına.
Gönlünün uçurumlarını sardunyalara kapatma,
Bana da yer bulsun bir köşe ayrıcalığıyla.
