PANDOMİMA

Güler yüzlere hitap eden maskeler,
düşen göklerden düşlere derinlikler.
Uçsuzluğun içindeki gizli gölgeler,
Belki gelir yine seni seyreder.

Çok eski bayraklar dolusu kentler,
Kentleşmenin hazsız eşiğindeler.
Aydan da yuvarlanan sahte yüzler,
senin sessizliğine bocalayarak düşerler.

Gün ağartısına vurunca hissizlikler,
Candan cana, benden sana kalbe işler.
İşleyen de sen olunca sakinleşir yürekler,
Senden seni ve sana dilerler.

Gezegenler vurgunlarla debelenirler.
Gün yine seni seyreder ve seyreder.
Derken,
Pandomima seni düşünürken,
Düşler ufkunda sakin adımlarla ilerliyor.
Bizler de buin vurgunlarını yerken,
Mürekkepler denizi susturur ve kelimelerimi yerler.